Er zijn in Nederland 75.000 kinderen die een ouder met kanker hebben. De medische behandelingen zijn goed geregeld maar de ziekte schopt het gezinsleven enorm in de war. En daar zou betere psychische begeleiding voor moeten komen.

3 op de 10 kinderen van wie een van de ouders kanker heeft, hebben nog jaren last van angst, eenzaamheid, depressie, slaapproblemen, buikpijn en zelfs zelfverminking en zelfmoordgedachten. Mecheline van der Linden is klinisch-psychologe in het VUmc in Amsterdam. Zij ziet dagelijks van dichtbij hoe gezinnen worstelen met het slechte nieuws. 

Ze gebruikte haar ervaringen om samen met enkele collega's een boek te schrijven: het Handboek Psychosociale Zorg in de oncologie. Het is bedoeld om artsen problemen beter te laten signaleren. Maar het is ook een aanbeveling om hoger in te zetten op psychosociale hulpverlening aan bijvoorbeeld gezinnen. 

'Neem je kinderen serieus'
"Het belangrijkste is het betrekken van je kind bij de situatie. Je hoeft niet hele behandelingen uit de doeken te doen maar onderschat ze niet en neem ze serieus." Het is een natuurlijke reactie, zegt Van der Linden. Ouders willen hun kind beschermen tegen alle narigheid. Kinderen willen op hun beurt hun ouders niet lastigvallen. 

"Misschien wel het moeilijkste voor de ouders zijn kinderen in de puberteit, die zijn in die fase vooral met zichzelf bezig. Ze zijn zich wel bewust van de ernst en de gevolgen van de ziekte en worden geconfronteerd met de praktische, psychologische en sociale gevolgen ervan. Als zij geen signalen krijgen is er weinig aan hen te merken. Ze zien dat papa of mama functioneert dus ze gaan zelf ook gewoon door met leven. Dat is ontzettend pijnlijk voor de ouders."

Van der Linden heeft ook een tip voor ouders om kinderen in de knel in te spotten. "Zonder dat ik de kinderen zie, weet ik na drie vragen aan de ouders of het goed met de kinderen gaat. Gaat het kind normaal naar bed? Gaat het kind normaal naar school? En is het kind zonder klachten? Bij drie keer 'ja' gaat het kind hoogstwaarschijnlijk goed om met de situatie. Anders nodig ik ze uit voor een gesprek."

'Hoe vind je de weg naar de juiste psycholoog?'
"Dat de hulpverlening nu tekort schiet, ligt aan drie dingen. Er is geen financiële ruimte om voldoende psychologen aan te stellen. Er zijn te weinig psychologen met de juiste deskundigheid en ze weten niet goed genoeg wat de gevolgen zijn van bijvoorbeeld een chemokuur, wat het doet met je lijf of hoe je een naderend sterven moet bespreken. En zodra een patiënt uit de ziekenhuismolen komt: hoe kom je terecht bij een oncologisch geschoolde psycholoog?"

Met een kleine inspanning kan een arts voor erkenning zorgen bij de patiënt. "Maak het normaal, maak het laagdrempelig voor een patiënt om vragen te stellen over zijn zorgen en problemen", zegt Van der Linden. "De dokter is voor patiënten de autoriteit. Als patiënten merken 'de dokter vindt het ook', dan wordt de gang naar een psycholoog sneller gemaakt."

Minister Schippers van Volksgezondheid gaat het gesprek aan met KWF Kankerbestrijding en zorgverzekeraars over een landelijke proef met psychosociale zorg.

Bron: rtlnieuws.nl

Lees meer >>