Kinderen krijgen te weinig ruimte om vrij en zonder toezicht te spelen, stelt speeldeskundige Froukje Hajer in een boek dat vrijdag verschijnt. De angstcultuur bij ouders en overheid kan volgens haar desastreus uitpakken.

Kinderen krijgen te weinig ruimte om vrij en zonder toezicht te spelen, stelt speeldeskundige Froukje Hajer in een boek dat vrijdag verschijnt. De angstcultuur bij ouders en overheid kan volgens haar desastreus uitpakken.'Kinderen van nu krijgen constant te horen: voorzichtig, niet doen', zegt Hajer, die onder meer werkte bij Jantje Beton en als adviseur jeugdbeleid voor de gemeente Utrecht. 'Ouders en professionals zijn ontzettend bang dat er iets gebeurt en daarom worden mogelijkheden om vrij buiten te spelen steeds meer ingeperkt.'

Voorbeelden van overdreven beschermingsdrang zijn volgens Hajer gps-trackers waarmee je je kind overal kunt volgen en kniebeschermers voor kruipende baby's.

Maar wie niet leert omgaan met alledaagse speelgevaren zoals uitglijden in de modder, uit een boom vallen of in het water plonzen vanaf een wiebelige plank, leert ook niet om te gaan met risico's, stelt Hajer. 'Kinderen moeten soms de grens opzoeken, daar leer je van. En het is goed voor je zelfvertrouwen als iets moeilijks wel lukt.'

Veiligheidsregels
Speelplaatsen waar kinderen wel de vrijheid krijgen om bijvoorbeeld zelf hutten te timmeren of vuurtjes te stoken, vechten tegen de bierkaai. Zo moest het Kinderparadijs in Purmerend een al jarenlang prima functionerende kabelbaan afbreken omdat die niet aan veiligheidsregels voldeed.

Ook was er een inwoner van Purmerend die klaagde over de geïmpregneerde pallets die de speeltuin gebruikte om kinderen zelf kampvuurtjes te laten stoken. Er zouden mogelijk kankerverwekkende stoffen vrij kunnen komen bij de verbranding van geïmpregneerd hout. De lokale GGD adviseerde daarom afgelopen jaar het 'fikkie stoken' te staken.

Buitenspeelprotocol
'Nu gebruiken we alleen nog onbewerkte haardblokken', zegt speeltuinbeheerster Nancy Sondaar van het Kinderparadijs. 'Je wilt niet dat kinderen gevaar lopen. Maar diep in mijn hart denk ik: ik wou dat die ene man hier nooit was geweest.'

Ook in de kinderopvang lijkt buitenspelen soms te worden beschouwd als een welhaast levensgevaarlijke onderneming, waaraan allerlei regels zijn verbonden. Illustratief is het buitenspeelprotocol van een Apeldoorns kinderdagverblijf: 'Als bij de afscheiding langs de speelplaats een voorbijganger aandacht geeft aan de kinderen of een praatje met hen aanknoopt gaat er altijd een medewerker heen om dit in de gaten te houden', staat er. En: 'Gebruik bij buiten drinken rietjes om te voorkomen dat een bij of wesp in de mond of keel terechtkomt.'

Eventuele steentjes en peuken dienen vóór het naar buiten gaan van de speelplaats te worden verwijderd en een loszittende tegel moet direct worden gemeld bij de directie.

'Kinderen mogen zich geen pijn meer doen', constateert Hajer. 'Maar als je altijd voor elk mogelijk gevaar wordt behoed, groeien kinderen op tot bange en onzekere volwassenen.'

Bron: volkskrant.nl

Lees meer >>