Mishandelde kinderen staan in de kou. Het probleem van kindermishandeling wordt te weinig herkend en erkend. Als er al hulp komt in de probleemgezinnen, gaat die vooral naar de ouders. Kinderen voelen zich in de steek gelaten. ,,Terwijl gemiddeld 122 geweldsincidenten per jaar in zo'n gezin spelen.''

Majone Steketee, bijzonder hoogleraar Intergenerationele overdracht van geweld in gezinnen, sprak onlangs haar zorgen hierover uit in een oratie aan de Erasmus Universiteit.

Steketee doet al jaren onderzoek naar kindermishandeling. Haar drijfveer: zo'n 119.000 kinderen in Nederland hebben te maken met mishandeling en het lukt niet dat aantal terug te brengen. Bovendien komt een op de drie mishandelde kinderen later opnieuw in een dergelijke situatie terecht. Óf ze worden wederom mishandeld óf ze hebben zelf losse handjes als ze kinderen krijgen. ,,Daar weten we nauwelijks iets van. Waarom lukt het twee op de drie kinderen wél het verleden van geweld achter zich te laten?'' vraagt de bijzonder hoogleraar zich af.

Desondanks krijgt 60 procent van de mishandelde kinderen zelf geen hulp. Dat constateerde Steketee in een eerder onderzoek, waarin ze 200 gezinnen volgde die bij hulpverleners in beeld kwamen na meldingen van geweld. ,,Hulpverleners zijn snel geneigd naar de ouders te kijken en hun problemen op te lossen. Terwijl kinderen traumatische ervaringen hebben en aparte zorg nodig hebben.'' Want in zo'n gezin gebeuren gemiddeld 122 incidenten per jaar. Steketee: ,,Als er hulp komt, neemt dat schokkende aantal geweldsincidenten af, maar het stopt niet. Hulpverleners kijken vaak niet eens meer naar de incidenten, die zijn puur bezig met de oorzaken.''

Hulp
Steketee heeft niet de indruk dat mishandelde en verwaarloosde kinderen nu meer hulp krijgen. ,,Ik zie zelfs veel gemeenten die specifieke projecten voor kinderen niet meer hebben ingekocht.''
 
Om die stelling te onderbouwen, is de bijzonder hoogleraar bezig met een nieuw grootschalig onderzoek. De eerder onderzochte gezinnen gaat ze opnieuw volgen. Hoe gaat het nu met die kinderen? Is er nog sprake van geweld? Welke hulp heeft dit gezin gekregen? En daarnaast gaat de onderzoeker nieuwe gezinnen volgen die in beeld komen wegens kindermishandeling, de kinderen zelfs de komende 20 jaar. Krijgen ze inmiddels meer hulp? Zijn hulpverleners beter in staat het geweld in de gezinnen te stoppen?

Kinderen hebben volgens Steketee heel hard hulp nodig om de traumatische gezinssituatie een plekje te geven en weer vertrouwen te krijgen in hun ouders. ,,Ze hebben al de neiging de schuld bij zichzelf te zoeken en er zo min mogelijk over te praten. Dat moeten ze leren.''

Moeite
Kind kan na mishandeling met een knuffelbeer op school komen.Kind kan na mishandeling met een knuffelbeer op school komen. © ANP XTRANu voelen de mishandelde kleintjes zich vaak in de steek gelaten. De bijzonder hoogleraar ziet hoe bijvoorbeeld scholen moeite hebben om kindermishandeling te herkennen of erkennen. ,,Ze vinden het moeilijk om hun vermoedens met gezinnen te bespreken. En soms is het ook lastig te herkennen, want kinderen uiten het allemaal anders.'' Sommige krijgen leerproblemen, anderen doen geen oog meer dicht.

Volgens de onderzoeker worden scholen nu te slecht geïnformeerd. Als er bijvoorbeeld politie voor mishandeling naar een gezin is geweest, hoort de school er niets van. In Engeland doen ze dat beter, stelt Steketee, daar krijgen de scholen een telefoontje bij dergelijke situaties. ,,Dat is heel belangrijk, want stel je voor dat zo'n kind de volgende dag met een knuffeltje op school verschijnt terwijl dat niet mag. Dan kan je moeilijk tegen het kind zeggen: die beer hoort hier niet.'' 

Bron: ad.nl

Lees meer >>