Verhoogde stress bij vaders leidt tot veranderingen in de ontwikkeling van de hersenen bij het nageslacht. Oorzaak is een verandering in de structuur van het sperma. Onderzoekers zijn erin geslaagd de cruciale genetische mechanismen achter dit proces te ontrafelen.

Dat blijkt uit onderzoek met mannetjesmuizen aan de University of Maryland School of Medicine. Het nieuwe onderzoek geeft een veel beter beeld van de sleutelrol die vaders spelen in de hersenontwikkeling van hun nakomelingen.

Verminderde respons
Wetenschappers wisten al dat de omgeving van de moeder tijdens de zwangerschap schade kan veroorzaken die haar kinderen nadelig beïnvloedt. Hieronder vallen factoren zoals slechte voeding, stress en infectie. Dit kan gedeeltelijk het gevolg zijn van de invloed van de omgeving op de expressie van bepaalde genen – bekend als epigenetica. Het nieuwe onderzoek onder leiding van Tracy Bale, neurowetenschapper aan de University of Maryland School of Medicine, laat nu zien dat de stress van een vader ook de ontwikkeling van zijn nakomelingen kan beïnvloeden. Bale en haar collega’s isoleerden bij muizen het mechanisme van de verminderde respons.

Verandering in structuur sperma
De onderzoekers ontdekten dat het sperma van de vader veranderingen toonde in genetisch materiaal dat bekend staat als microRNA. MicroRNA is belangrijk omdat het een sleutelrol speelt bij het proces waarin genen functionele eiwitten worden. In de mannelijke voortplantingsorganen, laat de caput epididymis, de structuur waar het sperma volwassen wordt, kleine blaasjes los die zijn verpakt met microRNA. Deze blaasjes kunnen versmelten met sperma om de lading die aan het ei wordt afgeleverd te veranderen. De caput epididymis reageerde op de stress van de vader door de inhoud van deze ‘vesicles’ te veranderen. Dit suggereert dat zelfs milde milieu-uitdagingen een significante impact kunnen hebben op de ontwikkeling en mogelijk de gezondheid van toekomstige nakomelingen. Door meer te leren over de verbanden tussen de blootstelling van een vader aan stress en de risico’s van ziekte voor zijn nakomelingen, kunnen we deze stoornissen beter begrijpen, detecteren en voorkomen.

Eerder onderzoek
Eerder had Bale al ontdekt dat volwassen mannetjesmuizen die chronische perioden van milde stress doormaken, nakomelingen hebben met een verminderde respons op stress. De veranderingen in stress-reactiviteit zijn in verband te brengen met sommige neuropsychiatrische stoornissen, waaronder depressie en PTSS.

Bron: vakbladvroeg.nl

Lees meer >>