De combinatie professionaliteit en ervaringsdeskundigheid werd in eerste instantie gezien als iets onwenselijks. Je was óf ervaringsdeskundige óf professioneel opgeleid sociaal werker. Een onnodige scheiding van twee voor elkaar relevante werelden, meende Alie Weerman van de Hogeschool Windesheim. Zij promoveerde 30 mei 2016 bij de Faculteit der Godgeleerdheid van de Vrije Universiteit Amsterdam.

Weerman vindt dat de functie van professionele hulpverlener meer ruimte moet bieden aan persoonlijke ervaringen. Met haar onderzoek wil ze dan ook ervaringsdeskundigen een steun in de rug geven. “Het omgaan met schaamte, stigma en onmacht speelt bij cliënten met verslavingsproblematiek een belangrijke rol. Hulpverleners die zelf dergelijke ervaringen hebben gehad, kunnen hier vaak goed bij aansluiten. Zij kunnen cliënten hoop geven en bemoedigen als zij de moed hebben hun eigen ervaringen bekend te maken.” Het deskundig leren gebruiken door hulpverleners van ervaringskennis vraagt wel om de juiste begeleiding en scholing. Het vraagt om een scholingstraject binnen een cultuur waarin ervaringskennis integraal als bron van kennis is opgenomen.

Van erkenning naar officiële opleiding
De inzet van Weerman voor de acceptatie van ervaringsdeskundigheid binnen de hulpverlening heeft zelfs geleid tot het opzetten van een officiële opleiding. De ‘persoon’ van de professional moet vooral meer ruimte krijgen, niet alleen door het gebruiken van persoonlijkheidskenmerken als empathie, assertiviteit en integriteit, zoals al gebruikelijk was in Social Work. Ook is er daarnaast ruimte voor het expliciet gebruiken van eigen levenservaring binnen de beroepsuitoefening. Weerman: “Hierbij zijn alle ervaringen van belang. Een mens is méér dan een rol, iemand die ex-verslaafd is, is méér dan ex-verslaafd, een cliënt is méér dan een diagnose. Een professional is ook een mens, net als de cliënt.”

De SPH-opleiding van hogeschool Windesheim biedt inmiddels aan studenten die verslaafd zijn geweest, psychiatrische problemen hebben gehad of andere ervaringen hebben met ontwrichting of beperkingen, de mogelijkheid om deze ervaringen op deskundige wijze te gebruiken in hun beroep. Weerman werkt ervaringsdeskundigheid uit vanuit een existentieel perspectief dat de nadruk legt op het hebben leren omgaan met bestaansdilemma’s op het gebied leven en dood, vrijheid en beperktheid, eenzaamheid en verbondenheid, zinloosheid, betekenis, chaos en orde. Een deel van haar proefschrift is gewijd aan deze existentiële uitwerking van herstel van verslaving.

Bron: ggznieuws.nl

Lees meer >>